กาลครั้งหนึ่ง ในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีวัวตัวหนึ่งที่ทำงานหนักในการลากเกวียนที่เต็มไปด้วยของหนักทุกวัน วัวตัวนี้ทำงานอย่างตั้งใจและไม่เคยบ่นเลย
วันหนึ่ง ล้อเกวียนพูดคุยกับวัวขณะพักหลังจากการทำงานหนัก ว่า “เจ้าทำงานหนักมากทุกวัน ส่วนข้าก็เพียงแค่หมุนไปมาในทิศทางที่เจ้าลาก แต่เจ้าทำงานหนักเสมอ ข้าคิดว่าเป็นข้าที่สำคัญมากกว่าเจ้า”
วัวฟังแล้วรู้สึกประหลาดใจและถามว่า “ทำไมเจ้าถึงคิดเช่นนั้น? ข้าคือผู้ลากเกวียนและพาหนะไปข้างหน้า ข้าต้องใช้แรงงานหนักทุกวัน ข้าไม่เห็นว่าการหมุนของเจ้านั้นจะสำคัญมากขนาดนั้น”
ล้อเกวียนตอบว่า “ข้าคิดว่าการหมุนของข้าคือสิ่งที่ทำให้เกวียนเคลื่อนที่ได้อย่างราบรื่น ข้าคือส่วนที่สำคัญในการทำให้การเดินทางของเจ้าเป็นไปอย่างราบรื่นและง่ายดาย”
วัวตอบกลับว่า “ข้ารู้ว่าการหมุนของเจ้าเป็นส่วนสำคัญในการทำงานของเกวียน แต่การที่ข้าต้องลากเกวียนและทำงานหนักนั้นก็มีความสำคัญไม่แพ้กัน ข้าคิดว่าเราเป็นทีมที่ทำงานร่วมกันเพื่อให้ทุกอย่างเดินไปได้”
ล้อเกวียนเริ่มเข้าใจว่าทั้งสองมีบทบาทที่สำคัญในงานนั้น และการทำงานร่วมกันเป็นสิ่งที่ทำให้การทำงานเป็นไปได้อย่างมีประสิทธิภาพ
จากนั้นเป็นต้นมา วัวและล้อเกวียนเรียนรู้ที่จะเคารพในความสำคัญของหน้าที่ของกันและกัน และทำงานร่วมกันอย่างกลมเกลียว
บทเรียนจากนิทานนี้: ทุกส่วนของงานมีความสำคัญในบทบาทของมัน การทำงานร่วมกันและการเคารพในบทบาทของผู้อื่นสามารถทำให้การทำงานเป็นไปอย่างราบรื่นและมีประสิทธิภาพมากขึ้น