ในวันหนึ่งที่อากาศร้อนจัด มดตัวหนึ่งกำลังมองหาน้ำเพื่อดื่ม เพราะมันรู้สึกกระหายน้ำมาก มันเดินไปตามทางเดินจนพบกับบ่อน้ำเล็กๆ แต่มันพบว่า น้ำในบ่อน้ำนั้นต่ำเกินไปที่มันจะดื่มได้
มดตัวนั้นไม่รู้จะทำอย่างไร จึงคิดที่จะหาวิธีให้ตัวมันเองได้ดื่มน้ำ มันเริ่มที่จะวางกิ่งไม้ลงในบ่อน้ำเพื่อให้มันสามารถดื่มน้ำได้ แต่ด้วยความที่กิ่งไม้เล็กเกินไป มดยังไม่สามารถดื่มน้ำได้
ในขณะเดียวกัน แมลงวันตัวหนึ่งบินผ่านมาเห็นมดกำลังพยายามดื่มน้ำ แต่มันก็เห็นว่า มดไม่สามารถทำได้เอง มันจึงบินลงไปถามมดว่า “มดจ๋า ทำไมถึงไม่ดื่มน้ำละ?”
มดตอบว่า “น้ำในบ่อน้ำต่ำเกินไป ฉันไม่สามารถดื่มได้เอง ฉันกำลังพยายามหาวิธี”
แมลงวันเห็นว่า มดมีปัญหา จึงตัดสินใจช่วย มันบินไปหาหญ้าหรือวัสดุที่ลอยอยู่และนำมาวางในบ่อน้ำเพื่อให้ระดับน้ำสูงขึ้น แล้วมันก็ช่วยให้มดสามารถดื่มน้ำได้
มดรู้สึกขอบคุณมากและบอกกับแมลงวันว่า “ขอบคุณมากที่ช่วยฉัน ฉันไม่สามารถทำมันได้ด้วยตัวเอง”
แมลงวันยิ้มและตอบว่า “การช่วยเหลือกันเป็นสิ่งสำคัญ แม้แต่การช่วยเล็กๆ น้อยๆ ก็สามารถทำให้ชีวิตของเราเป็นไปได้ง่ายขึ้น”
มดและแมลงวันกลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน และพวกเขาก็เรียนรู้ว่า การช่วยเหลือซึ่งกันและกันนั้นเป็นสิ่งที่มีค่าและสามารถทำให้ชีวิตของทุกคนดีขึ้นได้
ข้อคิดจากนิทาน
นิทานนี้สอนให้เราเห็นความสำคัญของการให้ความช่วยเหลือซึ่งกันและกัน และการทำงานร่วมกันเพื่อแก้ไขปัญหา แม้แต่การช่วยเหลือเล็กน้อยก็สามารถมีความหมายและช่วยให้ชีวิตดีขึ้นได้