กาลครั้งหนึ่งในฤดูร้อนอันอบอุ่น มดขยันขันแข็งตัวหนึ่งกำลังทำงานเก็บเมล็ดพืชและอาหารเข้าสู่รังของมันเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับฤดูหนาวที่กำลังจะมาถึง มันทำงานไม่หยุดหย่อน เดินไปกลับระหว่างรังกับทุ่งหญ้าด้วยความขยันขันแข็ง
ในเวลาเดียวกัน ตั๊กแตนซึ่งชอบเล่นดนตรีและร้องเพลง ไม่สนใจที่จะทำงานหรือเก็บอาหาร มันร้องเพลงอย่างสนุกสนานและหัวเราะเยาะมด “ทำไมเจ้าต้องทำงานหนักในวันที่อากาศดีอย่างนี้? มาพักผ่อนและร้องเพลงกับข้าดีกว่า!”
มดตอบกลับอย่างสงบว่า “ข้ากำลังเตรียมอาหารไว้สำหรับฤดูหนาวที่จะมาถึง ถ้าเจ้าไม่เตรียมตัวไว้ เจ้าจะไม่มีอาหารกินเมื่อลมหนาวพัดมา”
ตั๊กแตนยังคงหัวเราะเยาะมดและพูดว่า “ฤดูหนาวยังอีกนาน ข้าไม่จำเป็นต้องกังวล” จากนั้นมันก็เล่นดนตรีต่อไปโดยไม่สนใจคำเตือนของมด
เวลาผ่านไป ฤดูหนาวมาถึง ทุ่งหญ้ากลายเป็นน้ำแข็งและอาหารหายาก ตั๊กแตนที่ไม่ได้เตรียมอาหารไว้ก็เริ่มรู้สึกหิว มันจึงไปหามดและขอแบ่งปันอาหาร มดที่เตรียมอาหารไว้อย่างเพียงพอ สามารถอยู่รอดได้ในฤดูหนาว แต่ตั๊กแตนกลับต้องทนกับความหนาวและหิวโหยเพราะความประมาทของตนเอง
ข้อคิด:
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การขยันทำงานและเตรียมตัวล่วงหน้าเป็นสิ่งสำคัญ อย่ามัวแต่สนุกสนานหรือประมาทในเวลาที่ควรทำงาน เพราะผลของการเตรียมพร้อมจะทำให้เรารอดพ้นจากความลำบากในอนาคต