กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีกลุ่มลิงอาศัยอยู่ในป่าลึก วันหนึ่ง ขณะที่ลิงตัวหนึ่งกำลังเดินเล่นตามปกติ มันได้พบแหวนทองคำวงหนึ่งตกอยู่บนพื้น แหวนวงนี้เป็นของมีค่า ลิงเห็นแสงวาววับของแหวนก็รู้สึกตื่นเต้นและคิดว่าแหวนนี้จะทำให้มันมีอำนาจและความสุข ลิงจึงสวมแหวนไว้ที่นิ้วและภูมิใจมาก
เมื่อกลับไปถึงกลุ่มลิงเพื่อนๆ ต่างสนใจแหวนวงนี้ พากันชมเชยและแสดงความอิจฉา ลิงจึงคิดว่าแหวนทำให้มันเหนือกว่าลิงตัวอื่นๆ มันเริ่มแสดงความหยิ่งยโส คุยโวและใช้แหวนเป็นเครื่องหมายของความเป็นผู้นำ
ลิงมัวแต่สนใจแหวนทองคำและไม่ใส่ใจสิ่งอื่นๆ มันเอาแต่หมุนแหวนเล่นจนสุดท้ายแหวนหลุดจากนิ้วและกลิ้งตกลงไปในแม่น้ำ ลิงพยายามลงไปตามหาแหวนในน้ำ แต่ไม่สามารถหาเจอ ลิงเสียใจมาก และตระหนักได้ว่าความสุขและคุณค่าของตนเองไม่ได้อยู่ที่สิ่งของภายนอกหรือแหวนทองคำ แต่เป็นสิ่งที่อยู่ภายในตัวของมันเอง
ข้อคิด:
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การยึดติดกับสิ่งของภายนอกหรือสิ่งที่ดูมีคุณค่าอย่างชั่วคราวนั้นไม่ทำให้เรามีความสุขอย่างแท้จริง คุณค่าของคนไม่ได้อยู่ที่สิ่งของที่ครอบครอง แต่เป็นความดีและความจริงใจที่มีอยู่ในตัวเราเอง