กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีอีกาตัวหนึ่งอาศัยอยู่ใกล้ชายทะเล มันเป็นนกที่ฉลาดและมักจะหาวิธีหากินได้อย่างชาญฉลาด วันหนึ่งขณะที่มันกำลังหาอาหารอยู่ มันเห็นหอยแมลงภู่จำนวนมากบนชายฝั่ง หอยพวกนั้นดูน่าอร่อย แต่มันปิดเปลือกแน่นจนอีกาไม่สามารถใช้จะงอยปากของมันเปิดออกได้เลย
อีกาพยายามอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่สำเร็จ มันจึงบินขึ้นไปบนยอดไม้สูงเพื่อครุ่นคิด จากที่สูงอีกามองเห็นคลื่นที่ซัดเข้าฝั่ง ทำลายทุกสิ่งที่ขวางทางมัน อีกาก็เลยเกิดความคิดขึ้นมา ถ้าคลื่นทะเลสามารถทำลายหินได้ บางทีอาจจะทำให้เปลือกหอยแตกได้เช่นกัน
อีกาจึงโฉบลงไป คาบหอยแมลงภู่อันหนึ่งแล้วบินขึ้นไปสูง เมื่อถึงความสูงที่เหมาะสม มันก็ปล่อยหอยลงมากระแทกกับโขดหินเบื้องล่าง ด้วยเสียงดัง “เป๊าะ” เปลือกหอยก็แตกออก เผยให้เห็นเนื้อในที่น่าอร่อย อีกาจึงบินลงมากินอย่างอิ่มเอมใจ
หลังจากนั้น อีกาก็ใช้วิธีนี้กับหอยแมลงภู่ตัวอื่น ๆ มันปล่อยหอยจากที่สูงจนเปลือกแตกและได้กินเนื้อในทุกครั้ง
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เมื่อเผชิญกับปัญหาที่ยากลำบาก บางครั้งเราต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์และใช้เครื่องมือที่เรามีอยู่ให้เกิดประโยชน์สูงสุด
เรื่องนี้เน้นถึงความฉลาดและการไม่ยอมแพ้ของกาในการแก้ปัญหา แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการใช้ไหวพริบและความคิดสร้างสรรค์