กาลครั้งหนึ่ง มีสิงโตตัวใหญ่และน่าเกรงขามอาศัยอยู่ในป่าลึก มันเป็นสัตว์ที่แข็งแกร่งที่สุดในป่า ทำให้สัตว์ทุกตัวต่างเกรงกลัว วันหนึ่ง สิงโตเดินทางผ่านหมู่บ้านเล็ก ๆ และบังเอิญพบกับคนตัดไม้ผู้หนึ่งกำลังทำงานอย่างขยันขันแข็งอยู่ที่ขอบป่า
คนตัดไม้ใช้ขวานฟันต้นไม้อย่างชำนาญ โดยไม่รู้ว่าสิงโตกำลังมองดูอยู่จากระยะไกล สิงโตอยากรู้ว่ามนุษย์ผู้แข็งแกร่งที่สุดในหมู่บ้านมีพลังขนาดไหน จึงเดินเข้าไปหาเพื่อทดสอบความกล้าหาญของคนตัดไม้
เมื่อสิงโตมาถึง คนตัดไม้ไม่ได้แสดงท่าทีตื่นตกใจแม้แต่น้อย เขาหันมายิ้มและพูดว่า “เจ้าสิงโต เจ้าคงเป็นราชาแห่งป่าใช่ไหม แต่เจ้าไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องกลัวหรอก” สิงโตประหลาดใจมากและถามว่า “ทำไมเจ้าจึงไม่กลัวข้า ข้าเป็นสัตว์ที่น่าเกรงขามที่สุดในป่า!”
คนตัดไม้ตอบอย่างเรียบง่ายว่า “ข้าไม่ได้กลัวเจ้า เพราะข้ารู้ว่า หากข้ามีสติและใช้ปัญญา ข้าก็สามารถเอาชนะเจ้าด้วยเครื่องมือของข้าได้” สิงโตฟังแล้วรู้สึกทึ่งในความกล้าหาญและปัญญาของคนตัดไม้ มันจึงเดินจากไปโดยไม่คิดทำร้าย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: ความกล้าหาญและปัญญาสามารถเอาชนะความน่าเกรงขามและความแข็งแกร่งได้