kruparw

ในอดีตนั้น มีพระราชาพระนามว่าพระเจ้ากุสนาค ทรงครองราชย์อยู่ในเมืองกุสินารา พระราชามีพระมเหสีที่เป็นที่รักชื่อพระนางจันทร์เทวี ทั้งสองพระองค์ทรงปรารถนาที่จะมีพระโอรสเพื่อสืบทอดราชบัลลังก์ เมื่อถึงคราวพระนางจันทร์เทวีทรงครรภ์ พระราชาและพระมเหสีจึงได้ไปบวงสรวงบูชาพระอิศวรขอให้พระโอรสมีบุญบารมีที่ยิ่งใหญ่ เมื่อถึงเวลา พระนางจันทร์เทวีได้ประสูติพระโอรสที่มีลักษณะงดงาม สมพระนามว่า “พระสุธน” พระสุธนเติบโตขึ้นมาอย่างมีคุณธรรมและเป็นที่รักของพระบิดาพระมารดา เมื่อเจริญวัย พระสุธนได้ถูกส่งไปศึกษาวิชาการต่อสำนักของพระฤาษีผู้มีญาณทิพย์ล้ำเลิศในป่าใหญ่ ในช่วงที่พระสุธนประทับอยู่ในป่านั้น พระองค์ได้เดินทางไปสู่สระบัวอันงดงามกลางป่า ที่นั่นพระองค์ได้พบกับมนโฑลา เทพธิดาผู้พิทักษ์สระบัวที่มีความงามราวกับนางฟ้า ทั้งสองเกิดความรักใคร่ต่อกันอย่างลึกซึ้งทันทีที่พบกัน แม้ว่าจะรู้ดีว่าความรักครั้งนี้เป็นไปไม่ได้ เพราะมนโฑลาเป็นเทพธิดาที่ไม่สามารถอยู่ร่วมกับมนุษย์ได้ แม้ความรักของทั้งสองจะบริสุทธิ์และลึกซึ้ง แต่ความรักนั้นต้องถูกกีดกันจากธรรมชาติของความเป็นเทพและมนุษย์ เมื่อถึงเวลาที่มนโฑลาต้องกลับสู่สวรรค์ พระสุธนจึงต้องทนกับความทุกข์ทรมานจากการพลัดพราก แต่ด้วยความรักที่มั่นคง พระสุธนตัดสินใจออกเดินทางตามหามนโฑลา ไม่ว่าหนทางจะยากลำบากเพียงใด พระองค์เดินทางผ่านป่าเขาลำเนาไพร ฟันฝ่าอุปสรรคต่าง ๆ ทั้งจากอสูร มนุษย์ และธรรมชาติ พระองค์มุ่งมั่นตามหานางจนถึงที่สุด ระหว่างทาง พระสุธนได้พบกับผู้มีอิทธิฤทธิ์หลายคน ทั้งฤาษี นักสิทธิ์ และพระเจ้าเมืองต่าง…

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในป่าลึกที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยต้นไม้และสัตว์ป่านานาชนิด มีลิงตัวหนึ่งที่ชาญฉลาดและว่องไว มันมีเพื่อนเป็นหมาจิ้งจอกผู้เจ้าเล่ห์ ทั้งสองมักจะทำกิจกรรมต่าง ๆ ด้วยกัน แต่ลึก ๆ แล้ว หมาจิ้งจอกกลับอิจฉาลิงที่เป็นที่รักของสัตว์อื่น ๆ ในป่า วันหนึ่ง หมาจิ้งจอกเกิดความคิดร้ายขึ้นในใจ มันคิดจะหาวิธีหลอกลิงให้ตกอยู่ในอันตราย จึงวางแผนอย่างแยบยล หมาจิ้งจอกบอกลิงว่า “เจ้าลิง ข้าได้ยินมาว่ามีสวนผลไม้ลึกลับอยู่ในป่าลึก เต็มไปด้วยผลไม้หวานฉ่ำมากมาย แต่ต้องผ่านหน้าผาที่สูงชันและอันตราย ข้ารู้ว่าเจ้ามีความสามารถที่จะปีนป่ายได้ดี เราน่าจะไปลองกันดูนะ” ลิงหลงเชื่อคำพูดของหมาจิ้งจอก จึงตอบตกลงทั้ง ๆ ที่ไม่เคยรู้จักสวนผลไม้นั้นมาก่อน ทั้งสองจึงออกเดินทางไปยังหน้าผาที่หมาจิ้งจอกกล่าวถึง เมื่อมาถึงหน้าผา ลิงเห็นว่ามันสูงชันและน่ากลัว แต่ด้วยความอยากได้ผลไม้ มันจึงตัดสินใจปีนขึ้นไป โดยมีหมาจิ้งจอกยืนดูอยู่ข้างล่าง ขณะที่ลิงกำลังปีนขึ้นไป หมาจิ้งจอกก็หัวเราะในใจ เพราะมันรู้ว่าลิงจะต้องตกลงมาแน่นอน แต่แล้วสิ่งที่หมาจิ้งจอกไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ลิงปีนขึ้นไปได้อย่างคล่องแคล่วและสามารถเก็บผลไม้ได้จริง ๆ…

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในป่าที่ห่างไกลมีสิงโตผู้สง่างาม เป็นราชาแห่งสัตว์ทั้งหลาย สิงโตมีเพื่อนเป็นลาตัวหนึ่ง ลาตัวนี้ไม่ฉลาดมากนัก แต่ก็มีความกล้าหาญ แม้บางครั้งจะดูไร้สาระในสายตาของสัตว์อื่น ๆ วันหนึ่ง สิงโตและลาตัดสินใจจะไปล่าสัตว์ด้วยกัน สิงโตเสนอแผนให้ลาทำเสียงดังเพื่อไล่เหยื่อออกมา ส่วนสิงโตจะซ่อนตัวอยู่ใกล้ ๆ และจับเหยื่อที่วิ่งหนีออกมา ลาจึงทำตามที่สิงโตบอก มันร้องเสียงดังไปทั่วป่า เสียงนั้นดังก้องไปทุกทิศทาง ทำให้สัตว์ต่าง ๆ ในป่าตกใจกลัว พวกมันต่างพากันวิ่งหนีออกมาจากที่ซ่อน สิงโตจึงกระโจนเข้าจับสัตว์เหล่านั้นอย่างง่ายดาย หลังจากนั้น สิงโตและลาได้นั่งพัก ลารู้สึกภาคภูมิใจในตนเองที่สามารถทำให้สัตว์อื่น ๆ ตกใจกลัว มันจึงพูดกับสิงโตว่า “เห็นไหม ข้าก็เก่งไม่แพ้เจ้าเลย ข้าทำให้สัตว์ทุกตัวกลัวจนวิ่งหนีออกมา” สิงโตได้ยินดังนั้นก็หัวเราะเล็กน้อยและตอบว่า “เจ้าลา ข้าคงจะหัวเราะออกมาเสียงดังไปแล้ว ถ้าไม่รู้ว่าเจ้าคือใคร อย่าลืมว่าที่สัตว์เหล่านั้นวิ่งหนีไม่ใช่เพราะเจ้าน่ากลัว แต่เพราะเสียงของเจ้าที่มันไม่เคยได้ยินมาก่อนต่างหาก” นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: การกระทำโดยไม่รู้ตัวตนของตนเองอาจนำไปสู่ความหลงตัวเอง จงรู้จักความสามารถและข้อจำกัดของตนเองเสมอ