Tag แกะ

นิทาน หมาป่ากับแกะ : The story of the wolf and the sheep

หมาป่ากับแกะ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในทุ่งหญ้าที่เงียบสงบแห่งหนึ่ง มีกลุ่มฝูงแกะอาศัยอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ทุกวันพวกแกะจะออกไปหาหญ้ากินตามทุ่งโดยไม่ต้องกังวลเรื่องอันตรายใด ๆ เพราะพวกมันมีสุนัขเลี้ยงแกะคอยเฝ้าระวังอยู่เสมอ แต่แล้ววันหนึ่ง หมาป่าผู้หิวโหยก็ปรากฏตัวขึ้น มันเฝ้าดูแกะมาหลายวันและพยายามหาทางจับแกะกินเป็นอาหาร ทว่าไม่สามารถทำได้เพราะสุนัขเลี้ยงแกะคอยเฝ้าระวังอยู่ตลอดเวลา หมาป่าจึงคิดแผนการอันชาญฉลาดขึ้นมา มันไปพบซากแกะที่ตายแล้ว จึงลอกหนังแกะออกมาสวมใส่ หมาป่าปลอมตัวเป็นแกะและเดินเข้าไปในฝูงแกะโดยไม่มีใครสงสัย แม้แต่สุนัขเลี้ยงแกะก็ไม่ทันสังเกตเห็นความผิดปกติ หมาป่าเดินปะปนอยู่ในฝูงแกะราวกับมันเป็นหนึ่งในฝูง จากนั้นหมาป่าก็ค่อย ๆ เลือกเหยื่อของมันอย่างใจเย็น เมื่อค่ำลงและฝูงแกะกลับเข้าคอก หมาป่าก็ยังอยู่ในฝูงด้วย มันเลือกจับแกะตัวที่อ้วนที่สุดมากินเป็นอาหารในยามกลางคืน โดยที่ไม่มีใครรู้ว่ามีหมาป่าอยู่ในฝูงแกะ วันต่อมา หมาป่าก็ทำแบบเดิมอีกครั้ง มันอิ่มท้องทุกคืนจากการปลอมตัวเป็นแกะ วันหนึ่ง คนเลี้ยงแกะสังเกตเห็นว่ามีแกะหายไปเรื่อย ๆ เขาจึงเฝ้าดูพฤติกรรมของฝูงแกะอย่างใกล้ชิด และในที่สุดก็พบว่ามีแกะตัวหนึ่งที่ดูแปลกไปจากเดิม เมื่อเขาตรวจสอบให้ละเอียดก็พบว่ามันคือหมาป่าที่ปลอมตัวมา คนเลี้ยงแกะจึงจับหมาป่ามาลงโทษ ทำให้ฝูงแกะกลับมาอยู่ในความสงบสุขอีกครั้ง ข้อคิด: นิทานเรื่องนี้สอนให้เราระมัดระวังต่อผู้ที่อาจจะหลอกลวงเราด้วยการแสร้งทำตัวเป็นมิตร เราไม่ควรไว้ใจเพียงแค่รูปลักษณ์ภายนอก แต่ควรพิจารณาพฤติกรรมและการกระทำด้วย

นิทาน หมาป่ากับแกะ : The story of the wolf and the sheep

หมาป่ากับแกะ

ในทุ่งหญ้ากว้างใหญ่มีฝูงแกะอาศัยอยู่พร้อมกับสุนัขเลี้ยงแกะที่คอยดูแลอย่างใกล้ชิด วันหนึ่ง หมาป่าตัวหนึ่งเดินผ่านมาทางทุ่งหญ้า มันเห็นฝูงแกะกำลังกินหญ้าอย่างสงบสุข หมาป่าจึงคิดว่านี่เป็นโอกาสอันดีที่จะได้ล่าแกะสักตัวเพื่อประทังความหิว หมาป่าจึงค่อยๆ แอบเข้าไปใกล้ฝูงแกะ แต่ไม่ทันไร สุนัขเลี้ยงแกะก็สังเกตเห็นหมาป่า มันเห่าดังลั่นและวิ่งเข้ามาไล่หมาป่า หมาป่าตกใจและวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว แต่ยังไม่ละความพยายาม มันจึงคิดแผนใหม่ วันรุ่งขึ้น หมาป่าปลอมตัวเป็นแกะ มันคลุกตัวลงในดินโคลนและหญ้า ทำให้ขนของมันดูเหมือนขนแกะ เมื่อมันกลับมาที่ทุ่งหญ้า สุนัขเลี้ยงแกะไม่สามารถแยกแยะหมาป่าจากแกะได้ หมาป่าจึงสามารถเข้ามาใกล้ฝูงแกะได้อย่างง่ายดาย เมื่อเวลากลางคืนมาถึง และสุนัขเลี้ยงแกะหลับไป หมาป่าที่ปลอมตัวเป็นแกะจึงเริ่มเลือกเหยื่อของมัน แต่มันไม่รู้ว่าแกะตัวหนึ่งได้สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ แกะตัวนั้นจึงปลุกเพื่อนๆ และพวกมันก็พากันวิ่งหนี เมื่อหมาป่ารู้ว่ามันถูกจับได้ มันจึงถอดหน้ากากแกะออกและพยายามล่าแกะ แต่มันก็ช้าไปแล้ว แกะทั้งหมดหนีไปยังที่ปลอดภัย หมาป่าต้องกลับไปอย่างหมดหวัง ไม่มีแกะตัวไหนที่มันสามารถล่าได้ ในขณะที่สุนัขเลี้ยงแกะตื่นขึ้นและเห็นหมาป่ากำลังเดินจากไป มันจึงเห่าไล่หมาป่าจนลับสายตาไป คติสอนใจ นิทานเรื่องนี้สอนให้เรารู้ว่า “การแอบแฝงและหลอกลวงอาจดูเหมือนจะสำเร็จในตอนแรก แต่ความจริงก็ย่อมปรากฏในที่สุด และผู้ที่คิดร้ายมักจะต้องเผชิญกับความล้มเหลว”

นิทาน หมาป่ากับลูกแกะ : The story of the wolf and the lamb

หมาป่ากับลูกแกะ

ในทุ่งหญ้าสีเขียวที่มีความสงบสุขและลมพัดเย็นสบาย มีหมาป่าตัวหนึ่งที่กำลังเดินตามริมแม่น้ำ มันเป็นวันที่มีแดดอ่อน ๆ และหมาป่ากำลังมองหาอาหารเพื่อเติมพลังให้กับตัวเอง ในขณะที่หมาป่ากำลังเดินไปเรื่อย ๆ มันเห็นลูกแกะตัวเล็กน่ารักนั่งอยู่ริมแม่น้ำ ลูกแกะกำลังดื่มน้ำจากแม่น้ำอย่างสงบและไม่รู้ตัวว่ามีหมาป่าซ่อนตัวอยู่ใกล้ๆ หมาป่าคิดว่าเป็นโอกาสดีในการล่าอาหาร เพราะลูกแกะตัวเล็กเป็นเหยื่อที่ง่าย หมาป่าค่อยๆ เข้ามาใกล้และคิดว่าจะหาวิธีหลอกลวงลูกแกะเพื่อให้มันเข้าไปในอันตราย ในขณะนั้น หมาป่าพูดขึ้นด้วยเสียงอ่อนโยนว่า “สวัสดี เจ้าตัวเล็ก ทำไมเจ้าถึงมานั่งอยู่ที่นี่เพียงลำพัง? เจ้ารู้หรือไม่ว่าน้ำที่เจ้าดื่มอาจเป็นอันตราย?” ลูกแกะยิ้มและตอบอย่างเรียบง่ายว่า “น้ำนี้สะอาดค่ะ ฉันดื่มมาไม่นานแล้ว ไม่มีอะไรที่น่ากังวลเลย” หมาป่าพยายามหาข้ออ้างเพื่อทำให้ลูกแกะรู้สึกผิดและตกใจ มันพูดต่อไปว่า “ไม่ใช่แค่นั้น ข้าก็ไม่พอใจที่เจ้าทำให้ข้าต้องหิวมากขึ้นอีก เจ้าคิดว่าข้าจะต้องจัดการกับเจ้าที่ทำให้ข้าหงุดหงิด” ลูกแกะเริ่มรู้สึกสับสนและวิตกกังวล มันพยายามหาคำตอบเพื่อทำให้หมาป่าหายโกรธ โดยกล่าวว่า “ข้าไม่เคยทำอะไรที่ทำให้เจ้าหงุดหงิด ข้าเพียงแค่มาดื่มน้ำจากแม่น้ำ และไม่เคยทำอะไรผิดกับเจ้าหรือใครอื่น” หมาป่าพยายามจะสร้างเหตุผลเพื่อทำร้ายลูกแกะ แต่มันเริ่มรู้สึกว่าไม่มีข้ออ้างที่ดีพอในการโจมตีลูกแกะ หมาป่าพบว่ามันพยายามหลอกลวงลูกแกะเพื่อให้ตกอยู่ในอันตราย แม้ว่าไม่มีเหตุผลที่ดีพอที่จะทำร้ายมัน หมาป่าจึงเริ่มรู้สึกละอายใจและตัดสินใจเดินจากไปอย่างเงียบๆ โดยไม่ทำร้ายลูกแกะ…