ทักษะการฟังและพูด

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีกระต่ายตัวหนึ่งที่วิ่งได้เร็วมาก มันชอบโอ้อวดว่าตัวเองวิ่งเร็วที่สุดในป่า

วันหนึ่ง กระต่ายได้พบกับเต่าที่เดินช้ามาก กระต่ายหัวเราะเยาะเต่าและพูดว่า "เธอช่างเดินช้าเหลือเกิน ฉันวิ่งเร็วกว่าเธอมากมาย"

เต่าไม่พอใจที่ถูกล้อเลียน จึงท้าให้กระต่ายแข่งวิ่งกับตน กระต่ายหัวเราะและตกลงทันที เพราะคิดว่าตนเองต้องชนะอย่างแน่นอน

ในวันแข่งขัน สัตว์ทั้งหลายในป่ามารวมตัวกันเพื่อชมการแข่งขัน เมื่อสัญญาณปล่อยตัวดังขึ้น กระต่ายวิ่งนำไปอย่างรวดเร็ว ส่วนเต่าค่อย ๆ คลานไปอย่างช้า ๆ แต่สม่ำเสมอ

กระต่ายวิ่งไปไกลมากจนมองไม่เห็นเต่า มันจึงคิดว่า "เต่าช้ามาก ฉันมีเวลาพักผ่อนก่อนได้" กระต่ายจึงนอนพักใต้ต้นไม้และหลับไป

ในขณะที่กระต่ายนอนหลับ เต่ายังคงคลานไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง มันผ่านกระต่ายที่กำลังนอนหลับไปและคลานต่อไปจนถึงเส้นชัย

เมื่อกระต่ายตื่นขึ้นมา มันตกใจมากที่เห็นว่าตัวเองนอนหลับนานเกินไป มันรีบวิ่งอย่างเร็วที่สุดไปยังเส้นชัย แต่ก็สายเกินไป เต่าได้เข้าเส้นชัยและชนะการแข่งขันไปแล้ว

กระต่ายได้เรียนรู้บทเรียนสำคัญว่า "ช้าแต่มั่นคงจะชนะในที่สุด" และ "อย่าประมาทคู่แข่ง ถึงแม้ว่าเขาจะดูอ่อนแอกว่า"